Μελέτη ψυκτικών φορτίων

Σε μία μελέτη κλιματισμού χωρίζουμε το κτίριο που θέλουμε να κλιματίσουμε σε μία ή περισσότερες ζώνες. Κάθε ζώνη μπορεί να εξυπηρετείτε από μία ή περισσότερες μονάδες. Τα συνήθη συστήματα είναι ή πολυδιαιρούμενο σύστημα VRV με πολλές εσωτερικές μονάδες σε μία ενιαία εξωτερική ή με πολλές διαιρούμενου τύπου μονάδες (μέσα-έξω) οι οποίες ελέγχονται ανεξάρτητα για κάθε χώρο ή κεντρικά ελέγχεται μια ολόκληρη ζώνη.

 Ο μελετητής του έργου αναλαμβάνει τον διαχωρισμό του κτιρίου σε ζώνες και ο τύπος της κάθε ζώνης καθορίζει τα απαραίτητα φορτία. Για την μετατροπή των θερμικών κερδών σε ψυκτικό φορτίο, επιλέγεται η κορυφή στο φορτίο του χώρου (Room Peak Space Load) με την απαιτούμενη προσαύξηση. Η κορυφή με το μέγιστο ψυκτικό φορτίο χώρου, υπολογίζεται συνήθως για την Αθήνα την 21^η Ιουλίου.

 Στο στάδιο της εισαγωγής των δεδομένων, τα φορτία χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες:

- Εξωτερικά Φορτία (φορτία θερμότητας που εισέρχονται στο κτίριο, δια μέσου των αρχιτεκτονικών στοιχείων)

- Εσωτερικά Φορτία (φορτία από ανθρώπους, φώτα, συσκευές και πρόγραμμα χρήσης του χώρου)

- Φορτία από Αέρα (ηθελημένος και αθέλητος αερισμός)

Τα συνολικά ψυκτικά φορτία του έργου και οι ιδιαιτερότητες του, καθορίζουν το τελικό σύστημα που θα εγκατασταθεί. Ο προϋπολογισμός του τελικού συστήματος αποτελεί βασικό κανόνα επιλογής. Κατά κανόνα είναι ένα πρόβλημα που δεν επιδέχεται μία μονοσήμαντη λύση.